ชีวิตพอถึงขาลง อะไร ๆ มันก็ล๊ง..ลง..ลง ไปซะทุกอย่าง ในวันปิดกล้องละคร สุรีกานต์ หรือ โซ่ นางร้ายเบอร์หนึ่งของสถานีโทรทัศน์ช่อง 6 กำลังเข้าสู่ภาวะตกอับที่สุดในชีวิต ทำให้บัลลังก์ราชินีตัวร้ายของเธอเริ่มคลอนแคลนหมิ่นเหม่ที่จะร่วงลงไปเป็นตัวประกอบหางแถว งานละครที่เคยเบียดเสียดแย่งคิวกันยาวเหยียด หายจ้อยไม่มีเหลือสักเรื่อง สุรีกานต์หวั่นวิตก เพราะถึงมีบ้านมีรถและเงินเก็บพอใช้ไปตลอดชีวิต แต่ "ชื่อเสียง" อันเป็นปัจจัยที่ 5 สำหรับเธอก็พลอยหายไปตามอายุที่มากขึ้นด้วยนี่สิ....เธอจะทำยังไง ทันทีที่ฉากสุดท้ายสิ้นสุดลง สุรีกานต์ขับรถออกจากกองถ่ายอย่างห่อเหี่ยว ถนนระหว่างทางทั้งเงียบทั้งเปลี่ยวสิ้นดี สุรีกานต์เซ็งสุด เผลอแชทไลท์เป็นศิราณีให้กับ พลอยนิล นางเอกเบอร์หนึ่งเพื่อนเลิฟที่กำลังว้าวุ่นหัวใจปัญหาความรักรุมเร้า สุรีกานต์ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อได้ยินเสียงแตรรถ สุรีกานต์เงยหน้าขึ้นมาเห็นรถกระบะเก่า ๆ กำลังพุ่งออกมาจากถนนข้างทางด้วยความเร็ว เสียงยางรถยนต์ของรถสองคันเบรกบดเบียดกับพื้นถนนดังสนั่นหวั่นไหว ชายหน้าเข้มเคราครึ้มราวกับโจร โมโหจัดปราดเข้าไปกระชากประตูรถของสุรีกานต์ เธอลนลานกดล็อกประตูรถเพราะประสบการณ์จากละครหลายเรื่องและข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ บอกว่าคนร้ายมักใช้เส้นทางเปลี่ยว ดักชนรถหรูแล้วปล้น ดีไม่ดีเธออาจจะเสียสาวก็งานนี้ แท้จริงชายหน้าเหี้ยมต้องการเพียงแค่คำขอโทษ แต่สุรีกานต์ไม่ยอมเพราะคิดว่าเขาโยกโย้เพื่ออัพราคาค่าเสียหาย สุรีกานต์จึงขู่จะแจ้งตำรวจ แต่ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชายหน้าโฉดก็รีบเผ่นขึ้นรถขับออกไปทันที สุรีกานต์สรุปเอาเองว่าชายคนนี้เป็นโจรผู้ร้ายแน่นอนถึงได้กลัวเมื่อโดนขู่เรื่องแจ้งตำรวจ เธอหัวเราะอย่างพึงพอใจบอกตัวเองว่า...."โชคดีที่ฉันเกิดมาเป็นนางร้าย"